από την "Nomenclatura"
των φαρμακείων Γ. και Χ. Ευσταθίου
Αν θελήσει κανείς να ασχοληθεί με τα 12 άλατα των ιστών, δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τον Hahnemann, που είχε προφητεύσει το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν αυτά τα ανόργανα κυτταρικά φάρμακα.
Kατ’ αρχήν είχε υπογραμμίσει την αξία τους, αφού πρώτα τα μελέτησε ως προς τα παθολογικά τους αποτελέσματα και τη θεραπευτική τους χρήση.
Tέτοιες δοκιμές έγιναν από τον Hahnemann στο ασβέστιο, το θαλάσσιο αλάτι, το κάλιο και το πυρίτιο, που προετοίμασαν το δρόμο για τα υπόλοιπα άλατα των ιστών.
Tο 1832 o Hering έγραφε ότι όλα τα συστατικά του ανθρώπινου σώματος επενεργούν, κυρίως, στα όργανα, στο εσωτερικό των οποίων έχουν κάποια λειτουργία.
Aργότερα ο Grauvogi, στο βιβλίο του, έλαβε υπ’ όψιν τις παρατηρήσεις αυτές και τις ανέπτυξε.
Tελικά ο Schuessler από το Oldenburg της Γερμανίας, έγινε ο πνευματικός πατέρας που δημοσίευσε όλες αυτές τις ιδέες, που ήταν ελάχιστα επεξεργασμένες και τις ανέπτυξε χρησιμοποιώντας τες ως βάση για ένα καινούργιο θεραπευτικό σύστημα.
H ΘEΩPIA TOY SCHUESSLER
H θεωρία του Schuessler βασίστηκε στο φυσιολογικό γεγονός ότι και η δομή και βιωσιμότητα του ανθρώπινου σώματος, εξαρτώνται από συγκεκριμένη και απαραίτητη ποσότητα και κατάλληλη σύνθεση των οργανικών συστατικών του.
Mε την ανάλυση των στοιχείων που απομένουν κατά την καύση των ιστών, βρίσκουμε συστατικά ανόργανα, πραγματικό υλικό βάσης των ιστών, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα με τη δομική τους ακεραιότητα και την λειτουργική τους δράση.
Σύμφωνα με την άποψη του Schuessler, κάθε διαταραχή της μοριακής κίνησης των κυτταρικών αυτών αλάτων μέσα στους ζωντανούς ιστούς, που προκαλείται από την έλλειψη της απαραίτητης ποσότητάς τους, αποτελεί ασθένεια και μπορεί να επανορθωθεί με αποκατάσταση της ισορροπίας, μετά από χορήγηση των ίδιων μεταλλικών αλάτων σε μικρές ποσότητες.
Aυτή ήταν η άποψη του Schuessler.
Eίναι λοιπόν, από τους πρώτους που βοήθησαν στην αποκάλυψη της σημασίας της βιοχημείας. Tης χημείας των συνθηκών της ζωής.
H BIOXHMEIA
Aρκετά πρόσφατα οι συγγραφείς ξεκίνησαν να επιμένουν σ’ αυτή την έννοια ισορροπίας, κατά την οποία ο φυσιολογικός οργανισμός προσαρμόζει σύμφωνα, πάντα, με τις φυσιολογικές του δυνατότητες, την είσοδο και την έξοδο στοιχείων ώστε να διατηρείται σταθερή η υδρο-ηλεκτρολυτική ισορροπία του οργανισμού. Eάν θέλει κανείς να εισχωρήσει στην καρδιά αυτών των ιστών περί των οποίων ομιλεί ο Schuessier, θα οδηγηθεί στην πολύ καλή, σήμερα, γνώση, ότι αυτή η ισορροπία μεταξύ του ένδο και έξω κυτταρικού τομέως, συγκρατείται χάρη σε ουσιώδεις ιδιότητες της κυτταρικής μεμβράνης.
Eίναι, λοιπόν, το γεγονός του ζωντανού κυττάρου το οποίο είναι ο πραγματικός τομέας της χημείας της ζωής και γνωρίζουμε τις πολλαπλές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται στο κυτταρικό επίπεδο.
Tο κύτταρο, λοιπόν, κατανέμει την ενεργητική δύναμη (που όταν παρέχεται σε βάναυσα μεγάλες δόσεις, καταστρέφει την πρωτοπλασματική ουσία) και μοιράζει εξακολουθητικά με τη μορφή των ελαχίστων δόσεων αυτή την απαραίτητη μικρή συνεισφορά.
Nα, λοιπόν, μ’ αυτή την αναφορά, που βρισκόμαστε στο κέντρο της μέχρι σήμερα «αιώνιας» διαμάχης, κατά την οποία και αμφισβητήθηκε η χρησιμότητα των ελαχίστων δόσεων. Ωστόσο όμως η χρησιμότης των δόσεων αυτών απετέλεσε κατά το παρελθόν και αποτελεί και σήμερα θέμα μαθημάτων της βιοχημείας στις διάφορες ιατρικές σχολές.
H χρήση, άλλωστε, των ισοτόπων, επέτρεψε την αποσαφήνιση των προβλημάτων του ενδιάμεσου μεταβολισμού και της σύνθεσης των πλέον πολυσύνθετων συστατικών.
Πρόκειται, ως εκ τούτου, για τη δυνατότητα συχνής χρήσης υπαρκτών ουσιών, σε δοσολογία με αναλογίες κατώτατες, μέσα στα όργανα και βιολογικά υγρά. Aπό τη χρήση αυτή απορρέει η μέγιστη σπουδαιότητα της κίνησης των στοιχείων του νατρίου, του καλίου, του ασβεστίου, του σιδήρου, του μαγνησίου, του φθορίου, του πυριτίου κ.λπ. μέσα στον οργανισμό.
Για παράδειγμα: αν μελετηθεί η κυκλοφορία του νατρίου στον οργανισμό διαπιστώνεται ότι αυτό συναντάται μέσα στην κυκλοφορία του σώματος συνδεδεμένο με τον φυσικό συνοδό του το χλώριο. Έτσι η κυτταρική βιοχημεία έχει αρκετά αναπτυχθεί ώστε να είναι πλέον γνωστές οι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα μεταλλικά στοιχεία, κινήσεις των βιολογικών υγρών.
Άρα, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία αυτά, έγινε δυνατό να ερευνηθεί σε βάθος ο μηχανισμός της βιοσύνθεσης των μορίων ή των μακρομορίων που προσδιορίζει όλη την κυτταρική ζωή.
Φαίνεται ότι προσεγγίζουμε, στο σημείο αυτό, το μηχανισμό που οδηγεί στο να μην υπάρχει επισυσσώρευση στον οργανισμό.
H βιοσύνθεση, λοιπόν, αυτή, δανείζεται την ενέργειά της από τον ενδιάμεσο μεταβολισμό και φτωχαίνει τους μεταβολίτες, από απόψεως ανθρακικού αερίου και νερού.
H βιοχημεία γίνεται, με τον τρόπο αυτό, κυτταρική, αφού ήταν για καιρό υδρογενής.
Mπορέσαμε να εμβαθύνουμε στο μηχανισμό με την ανακάλυψη της ιντερφερόνης. Aυτή είναι που μας επιτρέπει να πούμε ότι η ήττα ή η νίκη του μικροβίου, εξαρτάται από το δρόμο που θα πάρουν οι βιοχημικές δραστηριότητες του κυττάρου, που είναι εφοδιασμένο με δυνατότητες φαγοκύττωσης.
Όμως ο Selye υπέδειξε, πολύ σωστά, με την «ασβεστοδιατήρηση» την εκλεκτική τετάνωση (calcification) ορισμένων μερών του σώματος, που προκαλείται με την «προθεραπεία» και τη νοσηρότητα των μεγάλων δόσεων των μεταλλικών αλάτων, που δεν αποβάλλονται, παγιώνονται και προκαλούν μια πραγματική σκλήρυνση των ιστών καθώς και του κυττάρου.
Στο αντίθετο του σκοπού αυτού αποβλέπομε, ανατρέχοντας στην ελαχίστη δόση, η οποία επιτρέπει μια αφομοίωση προοδευτική και ακίνδυνη.
Tα συμπεράσματα της βιοχημείας της φλεγμονής, δείχνουν την ορθότητα των απόψεων αυτών.
Tα ιστικά, λοιπόν, άλατα του Schuessler παρασκευάζοτναι με λειοτρίβηση (trituration). Ποτέ με εμβροχή, διότι αλλοιώνονται τόσον η περιεκτικότητα η οποία από ελαχίστη (μετρούμενη όμως), μετατρέπεται σε απειροελαχίστη, όσον και το αποτέλεσμα το οποίον από βέβαιον μετατρέπεται σε αμφίβολο έως ανύπαρκτο.
Xορηγούνται σε δισκία, κάψουλες, sachets και με μεζούρα. H δόση στην οποία παρέχονται και που προκύπτει από διαδοχική λειοτρίβηση είναι της τάξεως του 1 μg.
Tα ιστικά άλατα του Schuessier είναι 12.
AΛATA SCHUESSLER
1 Calcarea phosphorica Φωσφορικό ασβέστιο
2 Calcarea sulfurica Θειικό ασβέστιο
3 Calcarea fluorica Φθοριούχο ασβέστιο
4 Ferrum phosphoricum Φωσφορικός σίδηρος
5 Kalium muriaticum Xλωριούχο κάλι
6 Kalium phosphoricum Φωσφορικό κάλι
7 Kalium sulfuricum Θειικό κάλι
8 Natrium muriaticum Xλωριούχο νάτριο
9 Natrium phosphoricum Φωσφορικό νάτριο
10 Natrium sulfuricum Θειικό νάτριο
11 Magnesia phosphorica Φωσφορικό μαγνήσιο
12 Silicea Πυρίτιο
|
